در امور مدني خواهان و خوانده (اصحاب دعوي) در هر مرحله از دادرسي مي توانند دعوي خود را از راه سازش خاتمه دهند. سازش بين طرفين يا در دفتر اسناد رسمي واقع شده، يا در دادگاه تنظيم مي شود. چنانچه سازش در دفتر اسناد رسمي واقع شده باشد، دادگاه ختم موضوع را برابر سازش نامه در پرونده قيد مي كند و پس از آن مطابق مقررات اجرايي اسناد رسمي، اين سازش نامه قابليت اجرايي خواهد داشت.
اگر سازش در دادگاه واقع شود، موضوع سازش و شرايط آن به ترتيبي كه واقع شده توسط دادگاه صورتجلسه مي گردد و به امضاي قاضي و اصحاب دعوي مي رسد. اما اگر سازش در خارج از دادگاه و در دفتر اسناد رسمي واقع گردد يا اينكه سازش نامه غيررسمي باشد (مانند آن كه اصحاب دعوي در منزل خود سازش نامه اي را با حضور دو نفر گواه تنظيم كرده باشند)، بايد در دادگاه حاضر شوند و به صحت و درستي آن اقرار نمايند. سپس دادگاه مفاد اقرارشان را صورتجلسه كند و اين صورتجلسه توسط قاضي دادگاه و طرفين امضا شود. در صورت حضور نيافتن طرفين در دادگاه بدون عذر موجه، دادگاه بدون توجه به مندرجات سازش نامه، دادرسي را ادامه داده و در اصل قضيه تصميم گيري خواهد كرد. هركسي مي تواند در مورد هر ادعايي به طور كتبي از دادگاه درخواست كند كه طرف مقابل او را براي سازش به آنجا فراخواند و دادگاه نيز طرف مقابل را براي سازش دعوت مي كند.



برگرفته: ايران، مورخ 14/6/91، صفحه 16 (قضايي - حقوقي)